Κώστας Λάμπος

Όλοι πιστεύουμε κάτι και μάλιστα πολλά κάτι που έχουν να κάνουν με πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Θεωρούμε δηλαδή κάτι δεδομένο, υπαρκτό, χειροπιαστό, αποδείξιμο και επαληθεύσιμο, είμαστε για κάτι βέβαιοι και με αυτή τη βεβαιότητα παίρνουμε αποφάσεις, ρυθμίζουμε τη ζωή μας.

Οι θρησκείες ορίζουν ως ιερό ότι ανήκει ή αναφέρεται στον υποτιθέμενο ‘θεό’, ή γίνεται προς χάρη του, ότι μας προκαλεί φόβο και αντιμετωπίζεται με επιβαλλόμενο σεβασμό και δέος. Ιερό χαρακτηρίζεται λ. χ, ο χώρος της εκκλησίας που προορίζεται αποκλειστικά για τους ‘άγιους παπάδες’ και τους ‘παναγιότατους’ υψηλόβαθμους μουλάδες και απαγορεύεται η είσοδος των ‘αμαρτωλών πιστών’. 

Το πρακτικό αποτέλεσμα αυτού του συστήματος αμεσοδημοκρατικής διακυβέρνησης είναι, ότι έχει διαμορφωθεί ένα πρότυπο σύστημα υγείας που αρθρώνεται σε 800 περίπου Κοινοτικά Κέντρα Πρωτοβάθμιας Υγείας, 18 κλινικές και δύο μεγάλα νοσοκομεία πλήρως εξοπλισμένα και στελεχωμένα που παρέχουν δωρεάν όλο το φάσμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. 

Τότε τα ανθρώπινα όντα γίνονται σκιές του εαυτού τους, ζωντανά εργαλεία που παράγουν πλούτο για τους δαμαστές τους 

Η Δημοκρατία ως αντίληψη και τρόπος κοινωνικής συμβίωσης είναι τόσο παλιά όσο και η ανθρωπότητα. Τη συναντάμε με τη μορφή του ‘πρωτόγονου κομμουνισμού’ στο πολύ μακρινό παρελθόν της ανθρωπότητας σε όλο τον πλανήτη. 

Υπάρχουν ακόμα αφελείς που πιστεύουν σε πολλές σκοταδιστικές, παραμυθιακές και ιδεολογικές ανοησίες. Όπως υπάρχουν επίσης πολλοί που νομίζουν ότι σε συνθήκες ενός μανιακού καπιταλισμού, μιας αχρείας εξουσίας και μιας εξαχρειωμένης κοινωνίας, ότι η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη’.

Σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας και καπιταλιστικής παρακμής οι εκλογές έχουν υποβαθμιστεί σε νομιμοποίηση της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως αυτή εκφράζεται θεσμικά σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, πράγμα που υποβαθμίζει την αποτελεσματικότητα του εργαλείου των εκλογών με αποτέλεσμα να αποθαρρύνει, να απογοητεύει και τελικά να απομακρύνει τον ίδιο το λαό από τη χρήση του με αποχή από τις εκλογές

Οι πολιτικοί σχηματισμοί που συνωστίζονται για τους θώκους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, συναγωνίζονται στην απόκρυψη του τι πραγματικά συμβαίνει στην Ευρώπη και προσπαθούν να αναδείξουν τους κομπάρσους ως πρωταγωνιστές της κρίσης και ως απειλή για τη δημοκρατία και την Ευρώπη.

Ο Πορτογάλος Νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου χαρακτηρίζει τις θρησκείες ‘δεινά της ανθρωπότητας’ και παρατηρεί ότι, « ποτέ στην ιστορία οι θρησκείες δεν χρησίμεψαν για να συμφιλιώσουν τους ανθρώπους.

Γράφει ο συνεργάτης του enallaktikos.gr Κώστας Λάμπος, Δρ. της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin και συγγραφέας