Μανόλης Πετράκης

Εκεί λοιπόν στο Γιουσουρούμ, στην «Πλατεία Αβησσυνίας» (πάλι Αντώνης Καλογιάννης) στα Παλιατζίδικα, εκεί συναντάς ένα συνονθύλευμα πολιτισμών, ένα συνονθύλευμα ανθρώπων

“Το δες παιδί μου…;”“Και τώρα κοίτα...”….“Λόλα, να, ένα, μαλάκα…!”

(Παράφραση του τίτλου του υπέροχου βιβλίου του Marquez :“Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων.)

Ένα τάλιρο ήταν το κόμιστρο που έπαιρνε ο Κώστας ο ταξιτζής, για να πάει το φίλο του το Γρηγόρη από το Περιστέρι στην Πλατεία Βάθης, “στη Ζούγκλα”, όπως λεγόταν το μαγαζί που τότε έπαιζε μπουζούκι...

“....Και..., πού θα μας πας μωρό μου...;” “Ε κάπου εδώ κοντά λέω να πάμε να μην ταλαιπωρηθούμε κι όλας, Ιταλία, Ελλάδα, καμιά Γαλλία

Στις εκλογές... Ναι στις εκλογές, που ‘χανε πάλι πέντε έξι κάλπες σε μια δυο Κυριακές και που γινότανε της Πουτ “πού το ‘χέτε μου ‘πάτε το ψηφοδέλτιο... ;” 

Βρέχει επιτέλους με το τουλούμι, σαν να θέλω πως και πως να καθαριστούν τα πάντα απ’ τους πάντες που τα βρωμίζουν τόσα χρόνια, απ’ τα πάντα που φαίνονται να μένουν ίδια