Μπάρα προσβασιμότητας για ΑμεΑ
Γράφει στο efiveia.gr η Σταυρούλα Γεωργακοπούλου, Ψυχολόγος με Ειδίκευση στη Γνωσιακή- Συμπεριφορική θεραπεία και τον Εθισμό στο διαδίκτυο, Υπεύθυνη Διεύθυνσης site Ψυχολογίας Psychopedia.gr
Το να απαντήσουμε με σιγουριά ποιο μπορεί να θεωρηθεί σημαντικό πρόβλημα στη λειτουργικότητα ενός εφήβου είναι πρόκληση για τους γονείς κατά τη διάρκεια των πιο έντονων χρόνων της εφηβείας του παιδιού μας.
Από τη μια δεν θέλουμε να αντιδράσουμε υπερβολικά για κάτι που μπορεί να θεωρείται ως “φυσιολογικό και επόμενο” στην ανάπτυξη του. Ανησυχίες όπως: “Δεν είναι πια τόσο κοινωνικός”, “Δεν μας εμπιστεύεται τόσο όσο ήταν στο δημοτικό και συχνά αντιδρά έντονα”, “Δεν είναι καθόλου επικοινωνιακή, ίσως μας κρύβει κάτι που δεν πρέπει” κ.α.
Από την άλλη μπορεί να μην θέλουμε να αντιδράσουμε καθόλου σε συμπεριφορές όπως περισσότερα ψέματα, απαίτηση για περισσότερο χαρτζιλίκι ή συχνότερα ξενύχτια – πράγματα που μπορεί να θεωρείται σε κάποιο βαθμό ότι αυξάνονται λόγω ηλικίας.
Σε γενικές γραμμές, μεταξύ της υπερβολικής αντίδρασης και της υποεκτίμησης, η πρώτη επιλογή είναι μάλλον ασφαλέστερη από ότι η πρώτη.
Όταν ενδεχομένως υπάρχει υπερβολική αντίδραση μπορεί ο έφηβός μας να μας αντικρούσει τις ανησυχίες με στοιχεία ή ταυτόχρονα τον μαθαίνουμε ότι προσέχουμε και θέλουμε να τον προστατεύσουμε από δύσκολες καταστάσεις. Αντίθετα, με το να μην θέλουμε να αντιδράσουμε σε συμπεριφορές διατρέχουμε τον κίνδυνο να αγνοήσουμε καταστάσεις που να χρήζει ο έφηβος βοήθεια.
Χρειάζεται να λάβουμε υπόψη τα εξής:
Εάν κάποια από τα ανωτέρω μας φαίνονται αρκετά σημαντικά ή δεν είμαστε σίγουροι αν ο έφηβός μας χρήζει άμεση βοήθεια ειδικού, μια επίσκεψη σε έναν Ειδικό Ψυχικής υγείας είναι σημαντική σε αυτή τη διάγνωση.
Είναι σημαντικό να προλάβουμε καταστάσεις ώστε να μην επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο η Ψυχική υγεία του παιδιού στην ενήλικη ζωή του επηρεάζοντας σημαντικότατους τομείς όπως η εργασία, οι διαπροσωπικές ή διαφυλικές σχέσεις και προσωπική του επάρκεια.