Η συζήτηση για το άσυλο στα ΑΕΙ γίνεται εντελώς ποδοσφαιρικά. Μάχες εντυπωσιασμού και υποκρισίας.
Απο τη μια οι “υπερασπιστές”. Αυτοί που δεν θεωρούσαν ότι υπάρχει πρόβλημα όταν ομάδες αυτόκλητων “επαναστατών” ξυλοκοπούσαν καθηγητές (έχω υπόψη συγκεκριμένη περίπτωση που η επίθεση έγινε την ώρα της διδασκαλίας και ο άνθρωπος πήγε νοσοκομείο με σοβαρό πρόβλημα στο μάτι του) και έκριναν αυτοί ποια άποψη εμπίπτει στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών και ποια όχι, που θεωρούν ακόμα και τώρα ότι δεν πρέπει να επεμβαίνει η αστυνομία σε καμία περίπτωση.
Σεβάστηκαν αυτοί την ακαδημαϊκή ελευθερία όταν δεν τους άρεσα οι απόψεις των καθηγητών ή όταν επρόκειτο για αντιφρονούντες?
Απο την άλλη οι “υπερασπιστές του νόμου” που με ευκολία παρακάμπτουν το θεσμοθετημένο στο Σύνταγμα αυτοδιοίκητο και δεν αναφέρονται καθόλου στην επι 45 χρόνια παράλειψη της Βουλής και όλων των κυβερνήσεων να ψηφίσουν του ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ του Συντάγματος ΝΟΜΟ για τους φοιτητικούς Συλλόγους,
Η αστυνομία θα μπαίνει με τηλεφώνημα οποιουδήποτε; ακόμα κι όταν πρόκειται για φάρσα;
Όλοι ξέρουμε ότι θα πηγαίνει (θα την στέλνουν για να εξηγούμαστε) όπως πηγαίνει παντού, αν θέλει και όταν και όποτε θέλει.
Ο Νόμος είναι στάθμιση συμφερόντων και ρύθμιση αντιθέσεων, δηλαδή συμβιβασμός που προάγει την κοινωνική συμβίωση, όχι άλλοθι ή πρόσχημα της βίας ένθεν κακείθεν.
Και βέβαια υπάρχει το δεσμευτικό για όλους μέχρι να αλλάξει συνταγματικό πλαίσιο…
