Δίκτυο Αχαϊκής Αλληλέγγυας Οικονομίας ΣΤΑΚΡΑΕΛΙ

“Μια παροιμία όμως λέει: «τον δρόμο τον ανοίγουμε εμείς προχωρώντας». Αυτός ο δρόμος όπως γίνεται αντιληπτό δεν μπορεί να είναι ο ήδη υπάρχον. Με κανέναν τρόπο. Τον δρόμο αυτόν τον γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά. Αντίθετα μιλάμε για έναν νέο δρόμο που δημιουργείται καθώς οι άνθρωποι πορεύονται προς μια νέα κατεύθυνση ρωτώντας.

Αυτός ο νέος δρόμος ανοίγεται μέσα από τις διάφορες συλλογικές προσπάθειες, από την δημιουργικότητα των ίδιων των ανθρώπων και όχι κάποιων ηγεσιών ή ιδεολογιών. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι φτιάχνουν ανταλλακτικές κοινότητες χρόνου και προϊόντων, τράπεζες συλλογής σπόρων, συνεταιρισμούς παραγωγών και καταναλωτών, οικοκοινότητες. 

Οργανώνουν κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, συλλογικές κουζίνες, αυτοδιαχειριζόμενους κοινωνικούς χώρους. Όλες αυτές οι κινήσεις είναι δράσεις μιας νέας αντίληψης για την κοινωνία και την οικονομία, με λίγα λόγια μια νέα χρηματοδότηση της ζωής. Αρνούνται να γίνουν θύματα και συνειδητοποιούν επιτέλους την συλλογική τους δύναμη και παλεύουν στη βάση της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης για να οικοδομηθεί ένας κόσμος συντροφικότητας και δικαιοσύνης.

Ορμώμενοι με αυτές τις αξίες και την ξεχασμένη γνώση που οδηγεί στην αυτάρκεια και όχι στον καταναλωτικό τρόπο ζωής, δημιουργήσαμε το Δίκτυο Αχαϊκής Αλληλέγγυας Οικονομίας «Στακραέλι». 

Σκοπός του δικτύου δεν είναι απλώς η ικανοποίηση και μόνο των βιοτικών μας αναγκών, αλλά θέλουμε να αγκαλιάσουμε όλες τις δραστηριότητες παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης σε μια μορφή συνεργασίας θέτοντας την οικονομία στη θέση του μέσου και όχι του σκοπού της ζωής, ένα δίκτυο αντίστασης στην κυριαρχία της οικονομίας της αγοράς και συγχρόνως μια ριζική πολιτική ρήξη με το σύστημα. 

Οι οποιεσδήποτε όμως αντιστάσεις και ρήξεις δεν μπορούν να ισχύσουν εάν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, μια αναγκαία διαδικασία για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Γι’ αυτό και το «Στακραέλι» έχοντας επιλέξει την αντίθεση του με το υπάρχον σύστημα δέχεται ως μέλη και συνεργάζεται με οποιονδήποτε ενστερνίζεται τις παρακάτω αρχές:

Η σύγχρονη κοινωνία δομείται και χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο διακρίσεων και διαχωρισμών (έλληνες και μετανάστες, πλούσιους και φτωχούς, δυνατούς και αδύναμους). Από την πλευρά μας, εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή διάκρισης καθώς και στις συνθήκες αυτές που διαιωνίσουν τις ανισότητες μεταξύ των ανθρώπων.

Στο «Στακραέλι» δεν είναι αποδεκτή καμία διάκριση που αφορά το φύλο ή την καταγωγή ή όποια άλλη ιδιαιτερότητα του ατόμου και καμιά εργασία δεν αναγνωρίζεται ως σημαντικότερη ή υποδεέστερη κάποιας άλλης. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία και συνδιαμόρφωση των διαφόρων θέσεων και προτάσεων που καταθέτονται στη συνέλευση. Η συνέλευση αποτελεί όργανο λήψης των αποφάσεων.

«Δεν υπάρχει κοινωνία αλλά μόνο άτομα». Η φράση αυτή της Θάτσερ έγινε το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού όπου κυριαρχούν οι κανόνες της «ελεύθερης αγοράς» και η οι αξίες που αυτή προάγει. Ο ατομικισμός, ο ανταγωνισμός, η ιδιοτέλεια και το προσωπικό συμφέρον έναντι οποιοιδήποτε κόστους έχει διαβρώσει κάθε υγιή διάσταση στην προσωπικότητα του ατόμου. 

Οι κυρίαρχες αξίες φαντάζουν «φυσικές» για τη ανθρώπινη συμπεριφορά, στην πραγματικότητα όμως καλλιεργούνται και προάγονται από τον κοινωνικό μας περιβάλλον: ξεκινά από την οικογένεια και συνεχίζεται στην εκπαίδευση, στην εργασία, στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Το «Στακραέλι» δεν είναι ΜΚΟ ούτε ένα δίκτυο φιλανθρωπίας ή ελεημοσύνης. Με την δράση του απέναντι στην ιδιώτευση και στην παθητικότητα προσπαθεί να εμπεδώσει στα μέλη του αλλά και στην κοινωνία την έννοια της αλληλεγγύης στηριζόμενο σε σχέσεις αμοιβαιότητας, αμεσότητας, εγγύτητας και εμπιστοσύνης. Με την αλληλέγγυα δράση μας αρνούμαστε τις φιλοσοφικού τύπου ερμηνείες για τον ιδιοτελή, άπληστο και ανταγωνιστικό άνθρωπο.

Συνώνυμο της ανθρώπινης δραστηριότητας στη σύγχρονη κοινωνία είναι η εργασία, η οποία αποτελεί μέσο επιβίωσης, κοινωνικής καταξίωσης και αποδοχής. Η εργασία έχει πάψει πλέον να ταυτίζεται με την προσωπική δημιουργία και έχει μετατραπεί σε καταναγκασμό επιτρέποντας στο άτομο να εξασφαλίζει τα προς το ζην σε μια πλήρως ανταγωνιστική κοινωνία.

Το «Στακραέλι» αρνείται τις σχέσεις εκμετάλλευσης που υπάρχουν στη σημερινή κοινωνία. Επιδιώκει να αναδείξει την κοινωνική και δημιουργική μορφή που οφείλει να έχει η εργασία, αποδεσμευμένη από τον εμπορευματικό και εκβιαστικό της χαρακτήρα που έχει σήμερα.

Σύμφωνα με τις παραπάνω κατευθύνσεις μπορούν να ανταλλάσσονται προϊοντα/υπηρεσίες τα οποία αποτελούν αποτέλεσμα εργασίας με καθαρά παραγωγικούς όρους. Γι αυτόν τον λόγο δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο ανταλλαγής μεταχειρισμένα προϊόντα. Επίσης είναι ξεκάθαρο πως οι καταγραφόμενες ανταλλαγές στο δίκτυο αφορούν μόνο το ισοδύναμο «τσαμπί» και όχι το επίσημο κρατικό νόμισμα (ευρώ).

Η αυτάρκεια των μελών μιας κοινότητας βελτιώνει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης τους. ενώ η κάλυψη βασικών αναγκών χωρίς την διαμεσολάβηση σχέσεων εκμετάλλευσης ενδυναμώνει τις σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της.

Για τους παραπάνω λόγους, στο «Στακραέλι» προωθείται η σύσταση ομάδων που μπορούν να παρέχουν προϊόντα για την κάλυψη βασικών αναγκών και ταυτόχρονα καλλιεργούν τις πολύπλευρες δεξιότητες του ατόμου. Τέτοια παραδείγματα είναι η ομάδα καλλιέργειας και η ομάδα μεταποίησης-ανακύκλωσης ρούχων που έχουν δημιουργηθεί. 

Επιδιώκουμε τα μέλη μας να παίρνουν πρωτοβουλίες για την σύσταση νέων ομάδων με σκοπό την ανταλλαγή γνώσεων, την ανάσυρση “ξεχασμένης” τεχνογνωσίας, την παραγωγή αγαθών, ομάδων που θα συνεισφέρουν στην αυτάρκεια των μελών του Στακραελιού

Μπορεί να λαμβάνει τσαμπιά καθένας που αποτελεί βασικό συντελεστή, με παραγωγικούς όρους, του προϊόντος που διατίθεται. Καθώς προτάσσουμε την δημιουργική εργασία, δεν μπορεί να λαμβάνει τσαμπιά κανείς που δεν την προσφέρει.

Στο δίκτυο μπορούν να συμμετάσχουν επιχειρήσεις – συνεταιρισμοί που λειτουργούν συνεργατικά σε όλα τα επίπεδα της παραγωγής. Σε κάθε άλλη περίπτωση που υπάρχει εργοδότης (ο οποίος είναι και ο παραλήπτης απολαβών σε τσαμπιά) δεν θα εντάσσεται στο «Στακραέλι» η επιχείρηση αλλά το φυσικό πρόσωπο. 

Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι αποδεκτές επιχειρήσεις στις οποίες ο εργοδότης διευθύνει την επιχείρηση χωρίς να είναι μέρος της πραγματικής παραγωγής, ή ακόμη και αν το κάνει η συμμετοχή του στο τελικό προϊόν/υπηρεσία μπορεί να χαρακτηριστεί ελάχιστη/μηδαμινή, ενώ επιπλέον κατά αυτή την έννοια, δεν μπορεί να ενταχθεί εργοδότης που διαθέτει άνω του ενός καταστήματος. 

Επίσης είναι προφανές ότι στο δίκτυο δεν έχουν θέση  όσοι παραβιάζουν τα εργασιακά δικαιώματα και προσβάλλουν την προσωπικότητα των εργαζομένων.

Σημείωση για τις ανταλλαγές: Δεν αποκλείονται διακανονισμοί είτε άλλοι μη συμβατικοί τρόποι ανταλλαγής μεταξύ των μελών. Αυτή η περίπτωση αφορά μόνο τα δυο μέλη που πραγματοποιούν την ανταλλαγή και την συμφωνία που έχει συναφθεί μεταξύ τους σύμφωνα με τις αρχές τις αλληλεγγύης. Η επίσημη καταγραφή της ανταλλαγής θα αφορά το τυχόν μέρος που αποδίδεται σε τσαμπιά.

 

Ο τρόπος που το σύστημα δημιουργεί κοινωνική και οικονομική ανισότητα είναι άμεσα συνυφασμένος και αλληλοεξαρτώμενος με τον τρόπο που καταληστεύει τους φυσικούς πόρους, γιατί η οικονομία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον. 

Ο σύγχρονος άνθρωπος με τον υπερκαταναλωτικό τρόπο ζωής του έχει “ξεχάσει” ότι δεν είναι παρά ένα λιθαράκι στο συνολικό οικοδόμημα που λέγεται πλανήτης ΓΗ και η ζωή του εξαρτάται από την αρμονική συνύπαρξη με τα υπόλοιπα όντα που μοιράζεται το κοινό του σπίτι.

Είναι απαραίτητο – αν θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια ως ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι – να ενστερνιστούμε άλλο τρόπο ζωής που θα φέρει πάλι κοντά τους ανθρώπους μεταξύ τους και με φύση. Με άξονες τον κοινοτισμό, την τοπικοποίηση, την αποανάπτυξη και απώτερο όραμα μια αταξική κοινωνία με άμεση δημοκρατία για αειφορία και πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους. 

Οι κλασικοί οικονομικοί δείκτες θα πρέπει να αντικατασταθούν από δείκτες πραγματικής ευτυχίας των ανθρώπων. Στα πλαίσια αυτά το δίκτυο ενισχύει δράσεις, όπως αυτές που έχουν στόχο:

την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, την εξοικονόμηση ενέργειας και φυσικών πόρων

τη διαφύλαξη παραδοσιακών σπόρων και ελευθερίας στην καλλιέργεια της τροφής

την προστασία και ανάδειξη δημόσιων ελεύθερων χώρων στις πόλεις

τη βιώσιμη κινητικότητα (ποδήλατο, τρένο, δημόσια ΜΜΜ, δικαιώματα πεζών)

την αποτροπή εξορύξεων με τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος και μόνο σκοπό το κέρδος

Για το χτίσιμο ενός καινούργιου πολιτισμού, ενός νέου ήθους.

Ας απελευθερωθούμε από τα δεσμά του εγώ, αφήνοντας το εμείς να πλημμυρίσει.”