Εδώ θα δούμε μερικά πράγματα για το free camping που αποτελούν τους τυπικούς “άγραφους κανόνες” και όχι μόνο, που πρέπει να γνωρίζουμε καλά και όχι να τα προσπερνάμε σαν άχρηστες πληροφορίες.
Ειδικά για κάποιον που ξεκινάει τώρα, θα διαβάσει για αρκετά από τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει. Δυστυχώς για κάποιον που είναι κιόλας “μέλος” της κοινότητας αυτής κατά πάσα πιθανότητα θα του φανούν βαρετά λόγω του ότι ή τα κάνει ο ίδιος και δεν θέλει να αλλάξει συμπεριφορά ή τα γνωρίζει λόγω πείρας και προσπαθεί να διορθώσει κάποιους όσο βρίσκεται εντός πεδίου ή δεν ασχολείται.
Καλό πάντως θα ήταν το κείμενο αυτό να το διαβάσουνε όλοι, γιατί ίσως μερικοί αποκτήσουν κάποιο ερέθισμα επί του θέματος που δεν το είχανε εκ των προτέρων.
Καταρχάς να αναφέρω πως επειδή είναι τυπικοί δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους ακολουθούμε, αλλά πόσους τέτοιους άγραφους “κανόνες” έχουμε στην καθημερινή μας ζωή, που όταν δε τους τηρούμε δεν είναι ότι μας περιμένει κάποια ποινή με τη μορφή της τιμωρίας από την εκάστοτε αρχή, αλλά αντιμετωπίζουμε τη γενική κατακραυγή του κόσμου!
Με αυτούς τους “κανόνες” θέλοντας και μη, αν τους τηρούμε ή όχι, ουσιαστικά η κοινή γνώμη των γύρω μας διαμορφώνει-ολοκληρώνει την εικόνα που έχει για εμάς.
Γενικά πολλοί θα πούνε <δε με απασχολεί το τι λέει ο περίγυρος για εμένα> και θα συμφωνήσω μαζί τους, αλλά αυτό θα το κάνω ως έναν βαθμό, γιατί όταν δε τηρούμε κάποιους από αυτούς τους “κανόνες” με αποτέλεσμα να επηρεάζουν ή να θίγουν τον δίπλα σου, δεν είναι ότι απλώς δεν σε νοιάζει η γνώμη του συνανθρώπου σου αλλά δεν σε απασχολεί γενικά ο συνάνθρωπος σου, οπότε το φιλελεύθερο πνεύμα που προσπαθείς να παρουσιάσεις ή πιστεύεις ότι έχεις ουσιαστικά δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πνεύμα ενός χαρακτήρα που κοιτάει τη πάρτη του.
Βέβαια και από την αντίθετη πλευρά υπάρχουν κάποιοι που με τα πολλά “κόμπλεξ” τους, ότι και να κάνει κάποιος αυτοί θίγονται γιατί νιώθουν ότι επηρεάζονται αρνητικά, αλλά ουσιαστικά και αυτοί ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τους άνωθεν ή απλά με αυτόν τον τρόπο νιώθουν ότι προστατεύουν τα συμφέροντα της ομάδας των “κομπλεξικών”.
Κατά την άποψη μου θα έλεγα ότι η λογική των δύο παραπάνω χαρακτήρων είναι αποδεκτή και σωστή αλλά αυτό δε σημαίνει ότι την υποστηρίζω στο βαθμό της υπερβολής που την τη χρησιμοποιούν, σημασία έχει η συμβίωση και αυτό επιτυγχάνετε μόνο αν και οι δύο μεριές συμβιβαστούν.
Για αυτό το λόγο θα πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι ναι μεν είμαστε σε free camping, αλλά δεν είμαστε και ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε – άσχετα αν υπάρχει κόσμος γύρω μας ή όχι-. Επίσης για τους υπόλοιπους θα ήθελα να πω ότι δε πρέπει να ξεχνάτε ότι είστε σε free camping όπου σε κάποια πράγματα πρέπει να είσαστε πιο χαλαροί γιατί ούτε σε εσάς ανήκουν όλα, επίσης μην απαιτείτε τα πράγματα να γίνονται με τον τρόπο που εσείς επιθυμείτε ντε και καλά.
Όπως καταλαβαίνατε οι γραμμές είναι πολύ λεπτές σε αυτό και μόνο με ορθή κριτική ικανότητα μπορούμε να ισορροπήσουμε σε αυτήν τη λεπτή κλωστή.
Αφού ξεκαθαρίσαμε με την εισαγωγή ότι πρέπει να είμαστε κάπως ελαστικοί, ας δούμε τους τυπικούς αυτούς κανόνες και μερικά παραδείγματα αυτών.
Φασαρία και free camping
Αν θέλουμε να κάνουμε φασαρία ή θα πρέπει να είμαστε μόνοι μας ή να επιλέγουμε κάποιο μέρος που οι πλειοψηφία του κόσμου κινείτε σε αυτούς τους ρυθμούς και το μέρος ενδείκνυται για αυτό, βέβαια πάντα με μέτρο, δεν κάνουμε διαγωνισμό ποιος θα ακουστεί περισσότερο. Αντίστοιχα αυτοί που θέλουν ηρεμία θα πρέπει να επιλέγουν προορισμούς που ο κόσμος είναι ήπιων τόνων ή ερημικές παραλίες. Επίσης πολλές φορές ένα χαμηλόφωνο τραγούδι σε συνοδεία με μία απαλή κιθάρα χωρίς ουρλιαχτά μπορεί να είναι ιδανικό για νανούρισμα.
Μην ξεχνάμε όμως ότι αυτό είναι και κάτι το μεταβλητό, καθώς ένας προορισμός αδειάζει και γεμίζει κάθε φορά με διαφορετικό κόσμο, έτσι λοιπόν καλό είναι να προσαρμοζόμαστε και εμείς.
Πέρα από αυτά όμως πρέπει αποφεύγουμε να πηγαίνουμε κάπου βράδυ και χωρίς να είναι απαραίτητο να καρφώσουμε την σκηνή εμείς να το κάνουμε, να κάνουμε φασαρία με ρακέτες μπροστά από σκηνή άλλου ενώ δεν τον έχουμε ρωτήσει ευγενικά από πριν αν τον ενοχλούμε, να φέρνουμε τον πανικό για μερικές παρτίδες τάβλι, να μαρσάρουμε ή να μετακινούμε όλοι την ώρα το όχημα μας χωρίς σκοπό προκαλώντας φασαρία, να εκτελούμε εργασίες πολύ νωρίς ή σε ώρες που ενοχλούμε τους άλλους (σκάψιμο- τρύπημα κτλπ).
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο diaviosi.blogspot.gr
