Γιατροί Χωρίς Σύνορα

Το 2011 υπήρξε για την Ελλάδα μία χρονιά ιδιαίτερα σημαντική και οδυνηρή. Στάθηκε ωστόσο πολύ ενθαρρυντική η διαρκής και ενεργητική υποστήριξη των δωρητών μας για τις δράσεις μας μέσα και έξω από τα σύνορα. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, χωρίς καμία πρόθεση να υποκαταστήσουμε το εθνικό σύστημα υγείας, θέσαμε ως στόχο να παρακολουθήσουμε την κατάσταση στον τομέα της περίθαλψης και της πρόσβασης στα απαραίτητα φάρμακα, αλλά και να παρέμβουμε, με έμφαση στις πλέον ευάλωτες ομάδες πληθυσμού καθώς και σε ασθένειες που γνωρίζουμε καλά, όπως το HIV/AIDS, η φυματίωση και η ελονοσία.

Η ανάλυση της κατάστασης στην Ελλάδα, που πραγματοποιήσαμε το 2011, οδήγησε ήδη από τις αρχές του 2012 στην παρέμβαση για τους αστέγους στο κέντρο της Αθήνας, στο πρόγραμμα πρόληψης και αντιμετώπισης της ελονοσίας στη Λακωνία και στην υποστήριξη ευπαθών ομάδων σε διάφορες γωνιές της χώρας. Το 2011 σημαδεύτηκε κι από μια άλλη κρίση: Η μεγάλη ξηρασία στη Σομαλία, σε συνδυασμό με τις οικονομικές και κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες στην ευρύτερη περιοχή, προκάλεσαν τη σοβαρότερη ίσως επισιτιστική κρίση που στοίχισε τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες Σομαλούς, κυρίως παιδιά.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διευρύναμε τις
δραστηριότητές μας στην περιοχή, φτάνοντας να αποτελέσουμε το σημαντικότερο φορέα ιατρικής βοήθειας. Το μέγεθος όμως της κρίσης ανέδειξε τα όρια μας. Η απαγωγή των συναδέλφων μας Μόνε και Μπλάνκα στην Κένυα και η δολοφονία άλλων δύο συναδέλφων μας, του Φιλίπ και του Κέϊς, στην πρωτεύουσα της χώρας, περιόρισαν κατά πολύ την ικανότητά μας να βοηθήσουμε τον πληθυσμό της Σομαλίας, που έχει σήμερα μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ.

Σ ε έναν κόσμο που υποφέρει και αλλάζει ταυτόχρονα, κλείνουμε με μία ευχή: να γιορτάσουμε σύντομα την επιστροφή της Μόνε και της Μπλάνκα, κάτι στο οποίο αφιερώνουμε όλες μας τις προσπάθειες. Και ένα όραμα: να πάψουν οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως διακρίσεων και όσο μακριά ή δίπλα μας αν βρίσκονται, να στερούνται κάτι τόσο αυτονόητο όσο το δικαίωμά τους στην υγεία και την αξιοπρέπεια.”