“Κατσίκα με μπαρμπουνοφάσουλα” | του Μανόλη Πετράκη

“Κατσίκα με μπαρμπουνοφάσουλα.”
(Οι συνταγές του Μανόλη.)

Παίρνεις την κατσίκα…. 

 

Προσοχή, μην ακούσω μαλακίες περί χορτοφαγίας, ζωοφιλίας, “προστασία της κατσίκας” κλπ, διότι η απάντηση θα ‘ναι πως : “ο άνθρωπος φύσει σαρκοφάγο ζώο εστί, η μοναδική του δε διαφορά, με τα σαρκοφάγα ζώα, είναι πως εκείνος είναι βεβαίως και ψυχοφάγο…

Κατσίκα με μπαρμπουνοφάσουλα λοιπόν, και μην ακούσω όπως είπαμε τίποτα για προστασία κατσίκας και λοιπές μαλακίες γιατί όπως βλέπεις τώρα, η αλανιάρα σου είναι πλέον ήρεμη, τρισευτυχισμένη και επιπλέον…., μυρίζει υπέροχα….!!! 

 Καλό θα είναι, η κατσίκα που θα διαλέξεις να είναι ψιλοαλανιάρα, αφενός γιατί εκεί που μπορείς να την πατήσεις είναι απ’ αυτά τα θηλυκά της λεγόμενης καλής οικογενείας και του χαμηλού προφίλ, αφετέρου γιατί όπως έχει περίτρανα αποδειχτεί, κάθε αλάνι, έχει πάντα και μια νοστιμιά μέσα του….
Παίρνεις τα μπαρμπουνοφάσουλα…!
Προσοχή επίσης, αν δεν ξέρεις να τα καθαρίζεις, μην τα καθαρίσεις. Μην είσαι μαλάκας. Και θα τα καθαρίσεις γιατί διαφορετικά δεν θα τα φας, αλλά και γιατί είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, αν δεν ξέρεις να τα καθαρίζεις, να γνωρίσεις την γοητευτικότατη ταμία του μανάβικου, (ς.ς. τι πλάσμα ήταν αυτό….;), που και θα σου δείξει, αλλά και θα σου χαρίσει κι αυτό το υπέροχο γέλιο της, όπως κι οι άλλοι εξάλλου που θα γελάνε μαζί σου περιμένοντας σε στην ουρά να τελειώσεις το μάθημα…. 

Παίρνεις λοιπόν τα μπαρμπουνοφάσουλα, αλλά τα ξαναφήνεις αμέσως στο ταμείο γιατί ξέχασες να πάρεις φρέσκιες ντομάτες και κρεμμύδια, αλλά και το τηλέφωνο, το facebook, ότι τέλος πάντων έχει, η ωραιοτάτη πραγματικά αυτή ταμίας, ευχαρίστηση….
Παίρνεις τα παραπάνω, (ς.ς. αν σου πει πως είναι παντρεμένη μη μασάς, πήγαινε την επομένη να σου μάθει να καθαρίζεις μπάμιες), κι αφού πάρεις ό,τι ξέχασες, κάτσε τότε να σκεφτείς γιατί τελικά οι άνθρωποι σήμερα ξεχνάνε…. 

Γιατί ξεχνάνε να φλερτάρουν, γιατί ξεχνάνε να χαμογελούν, γιατί ξεχνάνε να κάνουν απλά, πικάντικα πράγματα όπως το να ζητήσουν από μια κοπέλα να τους μάθει να καθαρίζουν μπαρμπουνοφάσουλα, που κι όμως αυτά τα πικάντικα, απλά πράγματα, μπορούν να προσφέρουν και γέλιο αλλά και λίγους κόκκους ζωής….
Και τώρα που ‘πα “κόκκους” και “πικάντικα”, θυμάρι κι αλάτι πήρες…;
“Θυμάρι και αλάτι,” (“…εχεις…;”), “έ αν έχεις οκ….”
Πας σπίτι….
Βάζεις την αλανιάρα σου να ξαπλώσει, (“όχι ρε στον καναπέ…”), στο αλατάκι και το θυμαράκι που της έχεις ρίξει, κι αρχίζεις να της καθαρίζεις τα μπαρμπουνοφάσουλα, χωρίς φυσικά να νιώθεις τύψεις που εσύ την ώρα τούτη που εκείνη είναι ήδη ξαπλωμένη, σκέφτεσαι άλλη, (ς.ς. τι πλάσμα αυτή η ταμίας….;), τις οποίες φυσικά αυτές τύψεις θα ‘πρεπε να τις νιώθεις όχι εσύ αλλά άλλοι για την άλλη που σκέφτονται, ενώ ξαπλωμένη χρόνια τώρα δίπλα τους είναι γυναίκα κι όχι κατσίκα….!
Μη ξεχάσεις δε και πάλι στο σημείο αυτό να προσέξεις, πως αν τελικά αποφασίσεις να ζήσεις με κάποιον άνθρωπο απλά για να μην είσαι μόνος σου (ή μόνη σου), πάντα μα πάντα όταν εκείνη ή εκείνος θα ‘ναι ξαπλωμένη ή ξαπλωμένος δίπλα σου, εσύ πάντα θα σκέφτεσαι μια αλανιάρα, ή…., ένα τράγο….! 

Καθαρίζεις τα κρεμμύδια και τα κόβεις σε μεγάλα κομμάτια, όπως σε μεγάλα κομμάτια κόβεις δυο τρεις ντομάτες, εκτός από τις 5-6 που θα τρίψεις, έτσι γιατί κάθε αλάνι, ανεξαρτήτου φύλου, δίπλα του θέλει απτά, ξεκάθαρα πράγματα, κι όχι μόνο “σάλτσες…”
Βάλεις baby oil, μα είναι δυνατόν η αλανιάρα να γουστάρει τέτοια πράγματα (;), κι έτσι βάζεις λίγο ελαιόλαδο και την τσιγαρίζεις με το κρεμμυδάκι (σ.σ. τσιγάρισμα λίγο πολύ, όλες γουστάρουν…), προσθέτοντας μετά τις ντομάτες, τριμμένες και χοντροκομμένες έτσι για να βγάλει η διαδικασία υγρά…, πολλά υγρά…., να μη σταματήσει να βγάζει….
Τα φασόλια μαλάκα μη ξεχάσεις που τα βάζεις λίγο μετά τις ντομάτες προσθέτοντας κι άλλο αλατάκι και θυμαράκι ενώ νερό χρειάζεται ελάχιστο, αφού είπαμε, η όλη διαδικασία, είναι εξ΄αρχής ερωτικότατη και προμηνύει υγρά…, (πολλά υγρά), που ναι θα τα βλέπεις να ξεχύνονται ξανά και ξανά μοσχομυρίζοντας μέχρι η όλη διαδικασία ν’ αρχίζει να καταλαγιάζει και να φτάνει στο τέλος της.