ΜΝΗΜΗ ΜΑΡΦΙΝ,13 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΑΔΕΡΦΙΑ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΝΕΚΡΟΙ!
ΤΡΑΠΕΖΑ “ΕΓΝΑΤΙΑ-ΜΑΡΦΙΝ”, 5/5/2010-5/5/2023
Γράφει ο Κάιν
ΔΕΝ ΗΤΑΝ «ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ ΕΞ ΑΜΕΛΕΙΑΣ»,ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ (έγκυος 4 μηνών), 32 ετών
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΤΣΑΚΑΛΗΣ 36 ΕΤΩΝ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΖΟΥΛΙΑ 35 ΕΤΩΝ
Αυτούς τους νεκρούς πρέπει να τους έχουμε μπροστά στην πορεία (μαζί με τον Νατζάφι, τον Γρηγορόπουλο, τον Καλτεζά, τον Αξαρλιάν και όλα τα θύματα της Κρατικής και «Επαναστατικής» Βίας) ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να αλλάξουν τα πράγματα και να βάλουμε τελεία και παύλα στην «παλιά αρρώστια» του πολιτικού αυτισμού ….
Είναι μπροστά, κι ας έμειναν για πάντα πίσω καμένοι και πνιγμένοι από τους καπνούς και τις αναθυμιάσεις στον 3ο όροφο του νεοκλασικού της Σταδίου…
Ο Βγενόπουλος έχει την ευθύνη του για το φονικό(ανοχύρωτη η τράπεζα, χωρίς μηχανισμούς πυρο-προστασίας και ασφαλείας κλπ) γιατί επέβαλλε στους εργαζόμενους εκείνη την ημέρα να είναι στην θέση τους, αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν «ξεπλένει», δεν αθωώνει τους φασίζοντες “εξεγερμένους” που αγνόησαν πώς πίσω από τα ντουβάρια της Σταδίου 23 εξαναγκάσθηκαν να εργάζονται άνθρωποι όπως γίνεται παντού σήμερα στον δουλικό μεσαίωνα του μεροκάματου για μια μπουκιά «βρώμικο ψωμί»…
Αν είναι να τα ρίξουμε όλα και όλους στην φωτιά ,αν είναι να “λυτρωθούμε” φωνάζοντας εκδίκηση και απαξιώνοντας την ζωή όπως κάνουν οι θρησκόληπτοι της Βίας ,καλύτερα να χάσουμε(αν δεν έχουμε ήδη χάσει και φώναζε εσύ όσο θέλεις venceremos….)!
Και οι τέσσερις ψυχές εκεί στις στάχτες της Σταδίου είναι δολοφονημένα αδέρφια μας και η μνήμη μας όταν κάνει αναφορά και “flash back” στην ματωμένη «βίβλο» των Εξουσιαστικών εγκλημάτων και της αιματοχυσίας, οφείλει κι αυτούς να τούς συμπεριλαμβάνει στους τόσους Νεκρούς της….
Αναρχισμός ,κοινωνική επανάσταση, αυτοδιεύθυνση ,πάλη για δικαιοσύνη, απάγκιο για τον άνθρωπο να «σηκωθεί λίγο ψηλότερα» και από την άλλη “ιερή τζιχάντ”, «παράπλευρες απώλειες» και “καλά να πάθετε απεργοσπάστες” και βρισίδια και «χειρονομίες» ενώ οι άλλοι πεθαίνουν εγκλωβισμένοι…. είναι δύο αντίθετοι Κόσμοι.
Ο δεύτερος μάλιστα «κόσμος» (η πνευματική πανούκλα και ότι αποστρέφομαι για να το αποδώσω όπως το αισθάνομαι….) είναι ένα και το αυτό με την σαπίλα τού κοινού οργανωμένου εγκλήματος και της εκφασίζουσας γηπεδικής καθημερινότητας και είναι τόσο αντικοινωνικός, θρασύς, ιδεοληπτικά παράλογος και επικίνδυνα εγωπαθής που δεν είχε το θάρρος 13 χρόνια τώρα να πάρει την ευθύνη της φονικής του δράσης που από καθαρή τύχη δεν είχε κι άλλα θύματα την ίδια μέρα, όταν επιχείρησε να κάψει απέναντι το βιβλιοπωλείο του “Ιανού”…
Γιατί αν είχε αυτό πού λέμε “ενοχή» και «φιλότιμο» ,αν είχε επιχειρήσει στο ελάχιστο να «καταδικάσει τον εαυτό του» για την αθλιότητα που διέπραξε εκείνη την μαύρη μέρα ,αν πράγματι είχε μετανιώσει και συγκλονισθεί από το κακό που προξένησε, θα έπρεπε να είχε ομολογήσει και παραδοθεί αντί να ταλαιπωρούνται και να «φωτογραφίζονται» κατά καιρούς άδικα από το Κράτος αρκετοί «ύποπτοι» που αθωώνονται τελικά στα δικαστήρια.
Ετσι θα έφευγε κι η κηλίδα, ο μεγάλος λεκές που δεν σβήνει, η “ρετσινιά”, η αμαύρωση του αναρχικού κόσμου που ταυτίσθηκε από την κοινή γνώμη εκείνο τον καιρό με φασιστικές δολοφονικές συμμορίες και όργανα συντονισμένης προβοκάτσιας και καταστολής….
Αλλά για να πάρεις την ευθύνη μιας τέτοιας εγκληματικής πράξης πρέπει κάτι να έχει απομείνει από συνείδηση και ευαισθησία…
Αλλά όταν κάτω από τα κράνη και πίσω από τις κουκούλες η εμμονή και η γενίκευση είναι η «ιδεολογία» που τυφλώνει και δεν απελευθερώνει παρά μόνο μίσος, όταν παντού ο αφηρημένος και ασύνορος θυμός στοχοποιεί τους πάντες μέχρι και συντρόφους γιατί έκαναν το «λάθος» να διαφωνήσουν με τους νεκροθάφτες των κινημάτων, όταν δοξάζει ως «κοινωνικούς αγωνιστές” άλλους επίσης δολοφόνους και «ένοπλες πρωτοπορίες» που «γεννήθηκαν 17Νοέμβρη» ,ποιος πολιτικός στοχασμός, ποιο “φως” υπευθυνότητας ,ποια ανάλυση «του λάθους» και «ανάληψη ευθύνης» μπορεί να υπάρξει;
Τα τάγματα εφόδου που αμαύρωσαν και τους αναρχικούς και τις μαζικές αντιδράσεις τότε στα μνημόνια και στην χρεωκοπία της χώρας λειτούργησαν ως η καλύτερη προβοκάτσια σαν σήμερα 5 του Μάη…
Και πολύ φοβάμαι πώς 13 χρόνια μετά (και μετά την άμεση αντίδραση πολλών συντρόφων με δεκάδες κείμενα κριτικής τότε στο γεγονός αλλά και αυτοκριτικής…..) όλα γρήγορα ξεχνιούνται και ξαναγυρνάμε στις ίδιες παθογένειες που κρατούν ζωντανό τον δαίμονα του αυτοσκοπού της βίας, τον σκοπό που «αγιάζει τα μέσα» ,της βίας που είναι η «μαμή της ιστορίας» και το «λαϊκό προσκύνημα» του αγανακτισμένου πλήθους που είναι πρόθυμο πάντα να καταστρέψει αλλά δεν έχει καμία πρόταση και σχέδιο για να αναδημιουργήσει…
Όλα ψέματα και συνεχίζουμε με ψέματα και με τις «ίδιες συνήθειες», μιλάμε κουραστικά την «ίδια γλώσσα» χρόνια τώρα διαιωνίζοντας τον φαύλο κύκλο της δήθεν αντιπαράθεσης με την Βαρβαρότητα και τον Τρόμο, γιατί η Βία (και μάλιστα αυτής της ντροπιαστικής μορφής στις 5 Μάη του 2010)) δεν είναι «δύναμη» για να γυρίσει ο τροχός, είναι αδυναμία και παρακμή που σπρώχνει τον Κόσμο να γίνει σκληρότερος και αποκρουστικότερος…
Αν δεν νοιώσουμε δικούς μας τα δολοφονημένα αδέρφια μας της «Μαρφίν»,αν ο Μάης τους δεν γίνει και δικός μας Μάης …..δεν θα βγούμε ποτέ από το «σκοτεινό υπόγειο» που μας θέλουν φυλακισμένους οι «ταξικές εμμονές» μας και δεν θα συναντηθούμε ποτέ με τους «άλλους» γιατί δεν θέλουμε να αλλάξουμε τον Κόσμο μόνο για μας, αλλά με όλους τους άλλους και για όλους μας…
Κι αυτό το μνημείο εκεί μπροστά στον τόπο μαρτυρίου στην Σταδίου…
Λυπηθείτε το πια, το έχετε σπάσει τόσες φορές, έλεος, ντροπή…
Δείξτε επιτέλους λίγο σεβασμό, για κάποιους είναι σύμβολο ,ο τάφος των δικών τους ανθρώπων νεκρόσυλοι, είναι το μικρό τους ,το δικό τους Πολυτεχνείο …..
Σταματήστε το πλιάτσικο εκεί που ο άλλος θρηνεί, αρκετός πόνος είναι σε εκείνο το σημείο …..
Δεν είναι του δημάρχου Μπακογιάννη και της “δεξιάς και ακροδεξιάς πολυκατοικίας”, ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΨΥΧΕΣ!
ΜΗΝ ΔΙΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΩΣ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΑΝΑΡΧΙΚΟ «ΕΡΓΑΛΕΙΟ»
Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάιν)
Μεμονωμένο άτομο από τον Αναρχισμό
